Categorie archief: Geen categorie

De Hasselaren hadden als bijnamen ossenkoppen, jeneverstokers, kaalheren van Hasselt, beekratten, venstermikken en siren (omdat ze altijd achter een zin ‘sir’ zegden). In het nummer werd gesteld dat de ‘stadsluierikken’ zoals ze werden genoemd meestal overleden waren. Ze stonden altijd op de hoeken van de Grote Markt commentaar te geven op van alles en nogMeer lezen over “De Hasselaren werden de ‘siren’ genoemd en de meeste ‘stadsluierikken’ hadden op hun beurt een bijnaam”

Geschiedschrijvers Bamps en Geraets vermeldden dat in het verleden de huizen van de aanzienlijke Hasseltse families meestal een torentje hadden. Er stond er in 1894 nog eentje op het huis de Zwarte Arend van Goetsbloets in de Kapelstraat en een ander op de Banque Central du Limbourg. Maar niet alleen die torentjes vielen op inMeer lezen over “De Hasseltse torens zijn er nog steeds, de tuintjes in de binnenstand zijn weg”

Op 20 februari 1937 maakte De Onafhankelijke gewag van het ontslag van burgemeester Portmans, die zich wegens gezondheidsredenen in de gemeenteraad al geruime tijd liet vervangen. Zijn voorlopige opvolger was Albert Willems, maar dat was maar tijdelijk. Als definitieve opvolgers werden Roelants en Leynen getipt, maar De Onafhankelijke merkte op dat beiden al de 60Meer lezen over “Geen enkele Hasselaar wou burgemeester van Hasselt worden, dus viel de keuze op een ‘hardnekkige werker’ uit Genk”

In Nieuw Limburg van 21 augustus 1937 ging het over de krotwoningen die toen in Hasselt nog ruimschoots aanwezig waren. Op dat moment was het crisis maar Hasselt had de kans gemist om enkele jaren voordien te profiteren van subsidies in het kader van een grote nationale actie. Als voorbeeld werd verwezen naar de StèveMeer lezen over “De Stève Kraag had de eer dat in de Beekstraat een (spook)huis naar hem werd genoemd”

het einde van de Havermarkt. Daar stonden op marktdagen de liedjeszangers, die mits enige fantasie konden worden beschouwd als de journalisten van hun tijd. Zij brachten namelijk commentaar op de gebeurtenissen die in de (wijde) omgeving hadden plaatsgevonden. In de tijd probeerden sommige mannen zich een inkomen te verzekeren door liedjes op straat te zingenMeer lezen over “Marktzangers probeerden elkaar te overstemmen met spreektrompetten met een heuse kakafonie tot gevolg”

In de Maastrichterstraat was in 1936 een gesticht voor oude en gebrekkige vrouwen. De 52-jarige zenuwzieke Maria Buntinx ontsnapte daar op een dag door het venster, hoewel ze op twee stokken liep en het venster piepklein was. Ze was naar de tramhalte gelopen en had daar de tram richting Kortessem genomen, waarvan ze afkomstig was.Meer lezen over “Gekke vrouw ontsnapt uit instelling in de Maastrichterstraat door piepklein venster”

Ook Anneke Mas was in de naoorlogse periode in de Maastrichterstaat een populaire dancing, waar verschillende band hebben gespeeld. Eigenlijk heette de uitbaatster Vranken, haar man was een Mas. Anneke had twee zonen: Guillaume (uitbater van een muziekwinkel in de Maastrichterstraat) en Jules (uitbater van een soort bazaar in dezelfde straat). Na een paar jaarMeer lezen over “De Mooie Molen was verboden terrein voor de jeugd en dat verhoogde de aantrekkingskracht van de zaak alleen maar”

Wijlen Henri Vranken, geboren de Oude Statie, speelde in de periode tussen 1945 en 1950 in verschillende bands, met als meest bekende natuurlijk The Skyliners. Die zijn begonnen als een 5-tal, maar groeiden uit een band met 10 leden. Tijdens de oorlog was de familie Vranken zoals veel Hasselaren gevlucht, maar ze werden in TremeloMeer lezen over “Heimwee naar de Skyliners: muziek van vandaag is alleen nog maar wat gekerm en geschreeuw”

De boeren van het Dorp komen in actie op de vooravond van 1 mei, maar uiteraard nog veel meer bij de zevenjaarlijkse feesten. De rederijkers van de Rode Roos pikken dan de boeren van het Dorp, de regio rond de Dorpstraat en Van Veldeke, op om samen naar de bedeling van de erwtensoep in deMeer lezen over “De Trianon was het hoofdkwartier van de ‘boeren van het Dorp’ en het centrum van een bruisende toerische buurt”

Uit de foto blijkt duidelijk dat Loemp en Stijf niet de ambitie had om een topclub te worden. De mannen van Loemp en Stijf hebben nooit het Belgisch kampioenschap gewonnen, maar wisten de fles wel staan. De leden van de club hadden een zwak voor alcoholische versnaperingen, in zoverre dat er na elk doelpunt (vanMeer lezen over “De mannen van Loemp en Stijf zijn nooit kampioen geworden, maar dronken na elk doelpunt wel een drupke”